سخنی از حضرت دوست....

بانو کمی هم بانو باااااااااااش بانو از خودت دست نکشخودت چتر باش خودت ابر باشخودت بارانشک نکن خدا نابغه بوده که تو را آفریدهبیخیال بنده هایش که دنیای زنانه ات را نادیده گرفتندبانو ایندفعه سر سفره تو نان گرم بخوراصلا تمام زیتون های دنیا هم مال توهروقت هم تنت سرد شدتنهاییت را بغض نکنآواز کنبا صدای بلند برای گرمی دلت بخواندیگر هیچوقت تنهاییت را با گریه نشان ندهحتی وقتی تنها میخوابیبگذار ایندفعه لالاییت را برای خودت... چه خوب میشد عصرانه مهمان خودت باشیبانو بانو بانوچای که دم کشیددامن کوتاهت یادت نرودقند توی دل قندان آب میشودطعم گس چای را که هورت میکشیبانو یک دل سیر بخندبخند به ریش روزگارکه اگر عاطفه و مهر تو نبودتو را به قضاوت نمی نشستندو حکم به مشروطی آزادیت نمیدادندکه هرجا میروی گزارش,باااااااااااش ...ادامه مطلب